Τρόποι για να διαχειριστούμε το τέλος μιας σχέσης

Διάρκεια ανάγνωσης: 7 λεπτά

Το τέλος κάθε σχέσης φέρει το δικό του πόνο κι ο καθένας αντιδράει διαφορετικά.

Κάποιοι ενδεχομένως δυσκολεύονται να αποδεχτούν το τέλος, αποσύρονται και κλείνονται στον εαυτό τους. Συχνό φαινόμενο είναι να αναπολούμε τις χαρούμενες στιγμές, να αγνοούμε τα αρνητικά της σχέσης και εξιδανικεύουμε εκ νέου το άλλο πρόσωπο. Άλλοι αντιθέτως εμπλέκονται σε μια συνεχή κοινωνική δραστηριότητα. Με αυτό τον τρόπο επιδιώκουν να αποφύγουν τα δύσκολα και επώδυνα συναισθήματα προσπαθώντας να τα μουδιάσουν.

Εγκέφαλος και χωρισμός

Φυσικά, ούτε από εδώ λείπει ο τρόπος που ο εγκέφαλος μας λειτουργεί. Έρευνες δείχνουν πως παίζουν ρόλο νευροβιολογικοί παράγοντες.
Νέα έρευνα δείχνει πως ο εγκέφαλός μας μπορεί πραγματικά να αλλάξει μετά το τέλος μιας σχέσης. Προκαλείται ένα κύμα δραστηριότητας στην αμυγδαλή, η οποία ρυθμίζει τα συναισθήματα και τα συνδέει με τις αναμνήσεις. Αυτό όχι μόνο κάνει τον πόνο του χωρισμού πιο έντονο, αλλά κάνει τον εγκέφαλο να αντιλαμβάνεται το χωρισμό ως απειλή και εκτοξεύει τις ορμόνες του στρες.
Επιπλέον, ο προμετωπιαίος φλοιός, υπεύθυνος για τη λήψη αποφάσεων και την ορθολογική κρίση, έχει μειωμένη δραστηριότητα κατά τη διάρκεια ενός χωρισμού. Δεν μπορεί να κατανοήσει τι συμβαίνει, επομένως παίρνει θέση μέχρι να πέσουν τα επίπεδα άγχους. Ταυτόχρονα όμως αυτό δυσκολεύει τη ρύθμιση των συναισθημάτων μας.

Το σώμα απελευθερώνει μια σειρά από χημικές ουσίες, όταν αισθάνεται πως βρίσκεται σε κίνδυνο. Τα επίπεδα ντοπαμίνης μειώνονται σημαντικά με αποτέλεσμα μειωμένη ευχαρίστηση. Τα πεσμένα επίπεδα ωκυτοκίνης μπορεί να οδηγήσουν σε αισθήματα μοναξιάς. Τα επίπεδα κορτιζόλης από την άλλη μπορεί να αυξηθούν προκαλώντας αυξημένο άγχος και δυσκολία να αντιμετωπίσει το χωρισμό. Αυτό επηρεάζει τη συμπεριφορά και τη διάθεση μας κατά τη διάρκεια ενός χωρισμού, οδηγώντας συχνά σε συμπτώματα που μοιάζουν με στέρηση.

Ευρήματα δείχνουν πως ο εγκέφαλός μας επεξεργάζεται το χωρισμό με τρόπο που μοιάζει με την απόσυρση από τον εθισμό. Αναζητά μια λύση, όπως ακριβώς αν υπήρχε διακοπή εθιστικών ουσιών και αυτό που προσπαθεί να μας πει είναι «γύρνα πίσω πριν να είναι πολύ αργά».

Βήματα που μας βοηθούν να πάμε παρακάτω

Οι χωρισμοί είναι δύσκολοι κι ένας από τους λόγους είναι η αλλαγή της ρουτίνας στην καθημερινότητα.
Τα παρακάτω βήματα μας βοηθούν να αφήσουμε το παρελθόν στο παρελθόν και να προχωρήσουμε παρακάτω.

• Αναγνώριση και αποδοχή των συναισθημάτων μας: Το πρώτο και σημαντικό βήμα είναι να αναγνωρίσουμε τα δύσκολα συναισθήματα που βιώνουμε, τη θλίψη, τη στεναχώρια, τον πόνο. Η άρνηση και η καταπίεσή τους δε βοηθάει στη διαδικασία της επούλωσης. Χρειάζεται να αφιερώσουμε χρόνο σε όσα νιώθουμε. Ο χωρισμός είναι μια απώλεια για την οποία δικαιούμαστε να θρηνήσουμε. Ιδιαίτερα όταν βγαίνουμε από μια μακροχρόνια σχέση, ακόμη κι αν ήταν γεμάτη προβλήματα. Το να δώσουμε στον εαυτό μας το χώρο και το χρόνο να κλάψει, μας προσφέρει μια αίσθηση απελευθέρωσης και βελτιώνει τη διάθεσή μας. Δίνουμε στον εαυτό μας χρόνο να επεξεργαστεί αυτό που συνέβη. Η διαδικασία αυτή είναι διαφορετική για κάθε άτομο.
•  Το επόμενο βήμα είναι να απαλλάξουμε το χώρο που μένουμε από πράγματα που θυμίζουν την προηγούμενη σχέση. Φωτογραφίες, δώρα, ενθύμια, ρούχα μπορούμε να τα μαζέψουμε σ’ ένα κουτί στην αποθήκη.
•  Περιορισμός επικοινωνίας: Πολλοί από εμάς ελπίζουμε ότι μπορούμε να παραμείνουμε καλοί φίλοι. Ωστόσο, ο καθορισμός των ορίων είναι σημαντικός για να αγκαλιάσουμε το νέο ξεκίνημα. Ένα πρώτο βήμα είναι να μειώσουμε την επικοινωνία σε αυτά που είναι απαραίτητα (π.χ. επιστροφή πραγμάτων) ή ακόμα καλύτερα είναι να ορίσουμε ένα μεσάζοντα.
•  Σημαντικό είναι επίσης να διαγράψουμε από το κινητό μας φωτογραφίες και μηνύματα, να προχωρήσουμε σε διαγραφή από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και να ξεκαθαρίσουμε σε φίλους και συγγενείς ότι θα μιλήσουμε για αυτό μόλις νιώσουμε έτοιμοι. Παρόλη την περιέργεια που ενδεχομένως υπάρχει για το τι κάνει το άλλο πρόσωπο, το να παραμείνουμε φίλοι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μπορεί να είναι επώδυνο και να μας κρατάει κολλημένους στο παρελθόν. Σημάδι πως πρέπει να προχωρήσουμε στη διαγραφή είναι αν νιώθουμε συνεχώς την επιθυμία να παρακολουθούμε το προφίλ του/της πρώην συντρόφου μας για τυχόν νέες ενημερώσεις.
•  Κάποιες φορές η απλή διακοπή κάθε επαφής δεν είναι αρκετή. Χρειάζεται κάποιου άλλου είδος κλεισίματος με έναν υγιή τρόπο. Ένα τρόπος είναι να γράψουμε ένα γράμμα και να εκφράσουμε όλα όσα δεν είχαμε την ευκαιρία να πούμε. ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΣΤΕΛΝΟΥΜΕ. Εάν νιώθουμε την ανάγκη να το μοιραστούμε με κάποιον, μπορούμε να το δώσουμε να το διαβάσει κάποιος έμπιστος φίλος μας ή ο θεραπευτής μας (αν είμαστε σε διαδικασία θεραπείας). Το γράμμα το γράφουμε περισσότερο για τον εαυτό μας και όχι για το άλλο πρόσωπο. Στη συνέχεια μπορούμε να το σκίσουμε ή να το κάψουμε.
•  Είναι πολύ συχνό φαινόμενο μετά το χωρισμό να εξιδανικεύουμε τον/την πρώην σύντροφό μας. Αντί να θυμόμαστε τα πράγματα όπως πραγματικά ήταν, βλέπουμε μόνο τα θετικά. Αν θέλουμε να προχωρήσουμε παρακάτω χρειάζεται να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας τους λόγους που δεν ταιριάζαμε. Αφιερώνουμε λίγο χρόνο για να γράψουμε όλα όσα μας ενοχλούσαν, είτε μεγάλα, είτε μικρά πράγματα.
•  Δεν ξεχνάμε να φροντίζουμε τον εαυτό μας, να τον περιποιούμαστε, επαναπροσδιορίζοντας την αίσθηση του εαυτού μας, εστιάζοντας στην ανεξαρτησία μας, και εμπλεκόμενοι και πάλι σε πράγματα που είναι σημαντικά για μας. Μερικές στρατηγικές αυτοφροντίδας μπορεί να περιλαμβάνουν: τρέξιμο, χαλάρωση, τηλεφωνήματα σε φίλους, ημερολόγιο, βόλτες, σωματική άσκηση, μουσική, βιβλία, χόμπι. Σκεφτόμαστε πράγματα που μας φέρνουν χαρά και τα ενσωματώνουμε στη ζωή μας.
•  Σύνδεση με άλλους ανθρώπους: Αφιερώνουμε χρόνο να βρεθούμε με τους φίλους ή την οικογένειά μας. Μπορούμε να περάσουμε διασκεδαστικές στιγμές και να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να γελάσει. Είναι βοηθητικό ακόμη να φτιάξουμε μια λίστα με τα πολύ στενά και έμπιστα πρόσωπα, ώστε να επικοινωνούμε μαζί τους σε στιγμές αδυναμίας. Το ίδιο απελευθερωτικό με το γέλιο είναι να μιλάμε για το χωρισμό μας με άτομα που μας υποστηρίζουν.
•  Σχεδιάζουμε μια σόλο εμπειρία: Μπορούμε να προγραμματίσουμε και να κάνουμε κάτι μόνοι μας (π.χ. πεζοπορία, εκδρομή). Είναι μια ευκαιρία να ζήσουμε μια εμπειρία που πάντα θέλαμε, δημιουργώντας νέες αναμνήσεις που δε συνδέονται με τον/την πρώην σύντροφό μας. Αντί να κολλάμε σε αυτό που χάσαμε, μπορεί να είναι χρήσιμο να επαναπροσδιορίσουμε αυτή την περίοδο ως μια ευκαιρία να ξεκινήσουμε νέα χόμπι.
• Αποδοχή: Παρόλο που λένε πως η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία, είναι προτιμότερο να αποδεχτούμε ότι η σχέση τέλειωσε και χρειάζεται να προχωρήσουμε παρακάτω. Διαφορετικά, είναι πολύ πιθανό να βρεθούμε σε αδιέξοδο περιμένοντας και ελπίζοντας. Επίσης, το να αναλωνόμαστε συνεχώς σε σκέψεις αναλύοντας υπερβολικά για το τι κάναμε λάθος ή το τι θα μπορούσαμε να κάνουμε διαφορετικά είναι κάτι που δε βοηθάει ιδιαίτερα. Αν και είναι σημαντικό να μαθαίνουμε από τα λάθη μας, η υπερανάλυση μας εγκλωβίζει σε ένα φαύλο κύκλο. Αντίθετα, μπορούμε να πάρουμε τα μαθήματά μας από τη σχέση που τελείωσε και παράλληλα να πάμε παρακάτω. Η θεραπεία μετά από ένα χωρισμό δεν είναι μια εύκολη λύση. Χρειάζεται λίγος χρόνος, ώστε να συντονιστούμε συναισθηματικά με την νέα πραγματικότητα. Ο χρόνος θεραπείας εξαρτάται από παράγοντες όπως το νόημα της σχέσης ή η διάρκειά της.
• Δεν πιέζουμε τον εαυτό μας να βγει ραντεβού, αν δε νιώθουμε έτοιμοι. Το να μεταπηδήσουμε σύντομα σε μια νέα σχέση, μπορεί να γυρίσει μπουμεραγκ, αν δεν έχουμε επεξεργαστεί πλήρως το χωρισμό μας. Ένα καλό σημάδι για να μπούμε και πάλι στο παιχνίδι των νέων γνωριμιών είναι το να βιώνουμε συνεχώς περισσότερα θετικά συναισθήματα ή το να σκεφτόμαστε την προηγούμενη σχέση μας χωρίς έντονες αντιδράσεις.
• Τέλος, είναι σημαντικό να είμαστε ρεαλιστές και να γνωρίζουμε πως ο πόνος δε θα υποχωρήσει από τη μια μέρα στην άλλη. Οπότε ας το πάμε καλύτερα βήμα-βήμα, μια μέρα τη φορά.

Μπορείς να διαβάσεις:

Ψυχοσωματικά Συμπτώματα: Όταν δε μιλάει το στόμα, μιλάει το σώμα