Βασίλης Καλφάκης: «Η δύναμη του τώρα και το χιούμορ πάντα με γοήτευαν»
Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Βασίλης Καλφάκης της επικείμενης παράστασης «Μαχαίρι στο κόκαλο», η οποία έρχεται αυτό το Σαββατοκύριακο στη Θεσσαλονίκη, μιλά στο #ethermaikos για τα παιδικά του χρόνια στη Ν. Μηχανιώνα, την επιλογή να κυνηγήσει το θέατρο και προσκαλεί το κοινό να κάνει ένα ταξίδι αυτοκριτικής μέσω της παράστασης του.
Ο Βασίλης Καλφάκης ήταν ένα παιδί εύστροφο, ανήσυχο και ταλαντούχο. Με καταγωγή από τη Ν. Μηχανιώνα Θεσσαλονίκης πρώτα ερεθίσματα που τον οδήγησαν στο θέατρο ήταν γι’ αυτόν οι επιθεωρήσεις στην τηλεόραση. Υπήρχαν ηθοποιοί που στα παιδικά και εφηβικά του χρόνια τον ενέπνευσαν. Ένας από αυτούς ήταν όπως αποκάλυψε ο Έλληνας κωμικός Σωτήρης Μουστάκας.
«Το φανταστικό με αυτόν τον ηθοποιό είναι πως δημιουργούσε ένα ρυθμό σαν «κέντημα». Η σκέψη, το πλασάρισμα της ατάκας. Όλα ήταν απόλυτα ζωντανά και τίποτα αυτονόητο», ανέφερε.
«Η δύναμη του τώρα και το χιούμορ πάντα με γοήτευαν»
Αυτό που τον ενθουσιάζει στο θέατρο είναι ο ρυθμός και ο τρόπος που ένας ηθοποιός χτίζει κάτι επί σκηνής που ρυθμικά το κατέχει απόλυτα σε σημείο που να οδηγεί τον κόσμο εκεί που θέλει. «Αυτό είναι και επικίνδυνο αν δεν έχεις ένα καλό έργο ή κείμενο», πρόσθεσε.
«Θυμάμαι να φεύγουμε σε μία σχολική εκδρομή από την Πατησίων στην Αθήνα και να βλέπω μία μεγάλη αφίσα με τον Θύμιο Καρακατσάνη και τον Σωτήρη Μουστάκα. Παραστάσεις που μετά τις ήξερα αλλά δεν τις είχα δει, ζούσαν ωστόσο στην φαντασία μου».
Μέσω Πανελληνίων ο πλέον ενήλικος Βασίλης εισήχθη στην Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, από την οποία αποφοίτησε πρόσφατα εκμεταλλευόμενος όπως παραδέχτηκε ο ίδιος την περίοδο της καραντίνας.
Ο Β. Καλφάκης στις πρόβες της παράστασης “Μαχαίρι στο κόκαλο” στο θέατρο “Metropolitan The Urban Theater” στη Θεσσαλονίκη.
Από τις αυτοσχέδιες επιθεωρήσεις στη Ν. Μηχανιώνα… στο Εθνικό Θέατρο
Η λαχτάρα του για το θέατρο δεν τον άφηνε σε ησυχία. Πριν τελειώσει το σχολείο ήταν μέλος στην θεατρική ομάδα «Κύκλος» και μαζί με άλλους νέους δημιουργούσαν παραστάσεις και τις παρουσίαζαν στο κοινό της Νέας Μηχανιώνας και όχι μόνο, με μεγάλη επιτυχία.
«Παίρναμε τότε κλειδιά από τους ανθρώπους του Δήμου, και κάναμε αμέτρητες πρόβες στο θεατράκι του Γυμνασίου στη Ν. Μηχανιώνα», περιέγραψε με νοσταλγία.
Ο κύκλος του «Κύκλου» έκλεισε με την επιθεώρηση «Βουλή Καπέλο» στα «Πεύκα» της Ν. Μηχανιώνας – αμφιθέατρο – και ο Βασίλης θυμήθηκε: «Αυτές τις παραστάσεις τις έγραφα μαζί με τον Ευθύμη Κάλφα που μεγαλουργεί σήμερα στο ραδιόφωνο και στις σελίδες που γράφει. Ακόμα και ως μαθητές συναντιόμασταν στα διαλλείματα και κάναμε μικρά σόου».
«Είχε έρθει τόσος κόσμος, ήταν μία λαϊκή γιορτή, αυτό που θα έπρεπε να είναι το θέατρο»
Ένα από τα θέματα της επιθεώρησης ήταν το μεταναστευτικό. Μία χρόνια που η άνοδος της Χρυσής Αυγής ήταν ορατή και στη Ν. Μηχανιώνα, παρόλο που οι κάτοικοί της είναι κατά βάση απόγονοι προσφύγων…ο Β. Καλφάκης επεσήμανε: «Δεν γίνεται να μην είσαι αγκαλιά με τον συνάνθρωπο. Άνθρωποι που είμασταν πρόσφυγες και ζήσαμε το μίσος δεν γίνεται να κάνουμε το ίδιο».
Με την συμπρωταγωνίστριά του Σάντρα Λειβαδάρα.Το 2013 μπήκε στην Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου στην Αθήνα. Όπως εκμυστηρεύτηκε οι σπουδές του στο Κέντρο Θεατρικής Τέχνης στη Θεσσαλονίκη, τον ώθησαν να κυνηγήσει την μεγάλη του αγάπη.
«Μου λείπει το ηλιοβασίλεμα της Μηχανιώνας»
«Η Μηχανιώνα έχει μία ελευθερία στον ορίζοντα. Όποτε βλέπω το ηλιοβασίλεμά της φεύγουν όλα. Έχεις ελεύθερο χρόνο. Εκεί έμαθα να παίζω», ανέφερε με νοσταλγία. Από την άλλη, περιγράφοντας τους ρυθμούς της Αθήνας παραδέχτηκε: «Έχουμε ενοχοποιήσει το να κάτσουμε και να χαζέψουμε λίγο τον ουρανό, τα σύννεφα. Έχουμε χάσει το παιδί μέσα μας».
«To πρώτο και σημαντικότερο είναι η αποδοχή της διαφορετικότητας και της ελευθερίας του διπλανού μας. Το θέατρο θα έπρεπε να είναι ακριβώς αυτό, αλλά δεν υπάρχει ελευθερία πολλές φορές. Είναι η επαλήθευση της δημοκρατίας γιατί γεννήθηκε μέσα σε αυτή».
«Θα ήθελα οι άνθρωποι βγαίνοντας από το θέατρο να βάλουν τους εαυτούς τους στη θέση των πρωταγωνιστών. Εγώ το έχω κάνει και είναι ένα σοκ αυτογνωσίας».
Η θεατρική ομάδα CaVa γεννήθηκε μέσα στην περίοδο της καραντίνας. Στην θεατρική παράσταση «Μαχαίρι στο κόκαλο», η οποία προβάλλεται σήμερα και αύριο στο θέατρο Metropolitan, υπάρχει μία δυναμική στο παρόν, παρόλο που είναι γραμμένη 50 χρόνια πριν.
Στο θέατρο 104 στην Αθήνα η παράσταση όπως λέει και ο ίδιος ο σκηνοθέτης πήγε ανέλπιστα καλά.
«Ένα ερωτευμένο ζευγάρι σου δείχνει πως εν τέλει οι ψεύτικες επιταγές της κοινωνίας μπορούν να βουτήξουν στις ανθρώπινες σχέσεις μας», περιέγραψε και συμπλήρωσε πως στόχος της ομάδας ήταν να βρει το παιχνίδι μέσα από τον διάλογο.
Το έργο έχει πολλά ειρωνικά και χιουμοριστικά στοιχεία. «Εκεί που δημιουργεί ένα κωμικό κρεσέντο σου τραβάει το χαλί κάτω από τα πόδια και σου δείχνει τις επίκτητες ανάγκες της κοινωνίας που προστάζουν για ανάπτυξη και στερούν κάθε τι ανθρώπινο», δήλωσε ο σκηνοθέτης και προσκάλεσε το κοινό να αφεθεί πραγματικά στην παράσταση.
«Το Μαχαίρι στο κόκαλο» πρόκειται για μια παράσταση που ξεβολεύει τους ίδιους τους ηθοποιούς αλλά και όποιον την παρακολουθήσει. Τι σημαίνει προσαρμόζομαι; Είσαι πιο κοντά ή πιο μακριά από τα όνειρά σου όταν προσαρμόζεσαι; Ερωτήματα που θίγει το έργο με έναν έξυπνο και μοναδικό τρόπο.
Μπορείς να διαβάσεις:
Το «Μαχαίρι στο κόκαλο» σε σκηνοθεσία του Β. Καλφάκη στο θέατρο Metropolitan
