Θερμαϊκή Οδός: «Ανοίγει ο δρόμος» για την αποζημίωση 85 εκατ. για την Υποθαλάσσια Αρτηρία Θεσσαλονίκης
Το έργο που «βούλιαξε» στα νερά του Θερμαϊκού προτού καν ξεκινήσει και κόστισε «χρυσάφι» στον Έλληνα φορολογούμενο.
Τη δέσμευση του ποσού των 85 εκατ. ευρώ, ως αποζημίωση προς τον παραχωρησιούχο «Θερμαϊκή Οδός» των ΑΚΤΩΡ – Archirodon – Boskalis για το έργο κατασκευής της «υποθαλλάσιας αρτηρίας Θεσσαλονίκης» που ποτέ δεν προχώρησε, αποφάσισε το υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών.
Δημόσιο και κοινοπραξία κατέληξαν στο ποσό των 85 εκατ. ευρώ (67,8 εκατ. ως το σύνολο των επιδικασθέντων αποζημιώσεων και 17,1 εκατ. ως τόκους) έπειτα από Πρόταση Συμβιβαστικής Επίλυσης Διαφοράς που κατέθεσε στο υπουργείο Υποδομών η κοινοπραξία και έγινε δεκτή στις 23 Δεκεμβρίου 2021 από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, στη λογική ότι το δημόσιο κινδυνεύει να καταβάλει εν τέλει μεγαλύτερη αποζημίωση. Οι απαιτήσεις σε διάφορες χρονικές περιόδους έφταναν τα 350 εκατ. ευρώ (μαζί με την ηθική βλάβη).
Η απόφαση για την σχετική έγκριση δέσμευσης του ποσού της αποζημίωσης δημοσιοποιήθηκε προχθές και υπογράφεται από τον υπουργό Υποδομών, Χρήστο Σταϊκούρα.
Η περίφημη «Υποθαλάσσιας Αρτηρίας Θεσσαλονίκης» που…ναυάγησε
Πρόκειται για υπόθεση που εκκινεί το 2005 όταν η προαναφερόμενη κοινοπραξία ανακηρύχθηκε ανάδοχος του αυτοκινητόδρομου που θα συνέδεε την δυτική είσοδο της Θεσσαλονίκης με την ανατολική πλευρά κάτω από τη θάλασσα (συνολικό μήκος 6,2 χιλ. με περίπου 1 χιλ. υποθαλάσσιας σήραγγας).
Η σύμβαση για το project των 472 εκατ. ευρώ, υπεγράφη το 2006 ωστόσο στη συνέχεια «πάγωσε» και το έργο εγκαταλείφθηκε. Υπήρξε μπαράζ προσφυγών και δικαστικών διενέξεων, ενστάσεις για τους όρους της σύμβασης και τη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) καθώς γενικότερα αμφισβητήθηκε η σκοπιμότητα της κατασκευής του έργου εξαιτίας των επιπτώσεων στο περιβάλλον.
Επίσης, αρνητικά γνωμοδότησε το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (2008) και έναν χρόνο αργότερα οι δανείστριες τράπεζες κατήγγειλαν τις Καθορισμένες Δανειακές Συμβάσεις, με τον παραχωρησιούχο από την πλευρά του να καταγγέλλει και αυτός τη σύμβαση, εγείροντας αξιώσεις λόγω συνδρομής του Γεγονότος Αθέτησης Δημοσίου.
Υπενθυμίζεται ότι επρόκειτο για μία από τις μεγάλες συμβάσεις παραχώρησης που προωθούνταν εκείνη την εποχή, μαζί με την Ολυμπία Οδό, τον Μορέα, την Κεντρική και Ιόνια Οδό και τον Αυτοκινητόδρομο Αιγαίου.
Ποιο (θα) ήταν το έργο
Η υλοποίηση μιας οδού παράκαμψης του ιστορικού κέντρου της Θεσσαλονίκης, είχε σαν στόχο η περιοχή αυτή να μην επιβαρύνεται άσκοπα από τη διερχόμενη κυκλοφορία. Αποσκοπούσε στην ενίσχυση της μεταφορικής υποδομής της Ευρύτερης Περιοχής Θεσσαλονίκης και στην δημιουργία δυνατότητας για εκτεταμένες πολεοδομικές αναπλάσεις, εξυπηρετώντας με αυτή την έννοια το σύνολο της μητροπολιτικής περιοχής.
Η πρόβλεψη για το έργο ήταν να διέλθει από την πλευρά της θάλασσας και συγκεκριμένα σε ζώνη με αρχή τη Δυτική Είσοδο Θεσσαλονίκης και το Λιμάνι και κατάληξη την παραλιακή Λεωφόρο Μεγάλου Αλεξάνδρου, στο ύψος του Ξενοδοχείου «Μακεδονία Παλλάς», καταλήγοντας ανατολικά στο ύψος της οδού Μ. Κάλλας, δημιουργώντας έτσι μια παράκαμψη του κέντρου της Θεσσαλονίκης με μια παράλληλη «υπόγεια παραλιακή αρτηρία».
Η κατασκευή του έργου στο υποθαλάσσιο τμήμα αυτού προβλέπονταν να γίνει με μέθοδο ανάλογη με αυτή που εφαρμόστηκε στην υποθαλάσσια οδική ζεύξη Πρέβεζας – Ακτίου.
Με πληροφορίες από naftemporiki.gr.
Μπορείς να διαβάσεις:
Ασφαλής ο Θερμαϊκός για αλιεία – Τα αποτελέσματα των δειγματοληπτικών ελέγχων της ΠΚΜ
