Σφαγή των Επιβατιανών: Άσβεστη η μνήμη τους, τιμή στους προγόνους μας
Τι και αν έχει περάσει παραπάνω από ένας αιώνας από τη σφαγή των Επιβατιανών στην Ανατολική Θράκη το 1913, η μνήμη δεν ξεχνά. Ο απαιτούμενος φόρος τιμής δόθηκε και φέτος το πρωί του Σαββάτου (21/01) σε μία σεμνή τελετή στην εκκλησία της Οσίας Παρασκευής των Νέων Επιβατών.
Το ιστορικό της σφαγής
Το ημερολόγιο έγραφε 25 Ιανουαρίου 1913. Ένα τουρκικό πολεμικό, το «Ιδζλάλ», αφού απέτυχε να προσορμίσει στο λιμάνι των Επιβατών, αγκυροβόλησε στο γειτονικό Οικονομείο. Εκεί αποβιβάστηκαν 500 Τούρκοι στρατιώτες, και ξεκινούν αμέσως να σφάζουν τους κατοίκων του χωριού. Φυσικά, το χωριό ήταν απροετοίμαστο. Ο πρώτος στόχος ήταν να βρουν Βούλγαρους στρατιώτες ανάμεσα στους Έλληνες. Έπειτα, έκαναν χιλιάδες ανακρίσεις με σκοπό να συλλέξουν στοιχεία που μαρτυρούν ότι οι Έλληνες είχαν συμμαχήσει με τους Βούλγαρους και τους βοηθούσαν. Συνέλεξαν, λοιπόν όλους τους άντρες άνω των δεκαπέντε ετών και τους οδήγησαν στην παραλία όπου τους εκτέλεσαν. 
Όσοι κατάφεραν να σωθούν γύρισαν στον τόπο του εγκλήματος με μεγάλη αγωνία αλλά και με την ελπίδα να βρουν ζωντανούς τους συγγενείς και τους φίλους τους. Η παραλία γέμισε πτώματα τα οποία τα έθαβαν στην άμμο.
Οι πρόσφυγες του Οικονομείου έπειτα από πολλούς διωγμούς εγκαταστάθηκαν μόνιμα στην περιοχή της Αγίας Τριάδας . Το παράδοξο είναι ότι η περιοχή του σημερινού Δήμου Θερμαϊκού, θυμίζει τόσο έντονα τους Επιβάτες της Ανατολικής Θράκης, καθώς η διαμόρφωση αλλά και το φυσικό τοπίο είναι ίδια.
Χρειάζεται να γνωρίζουμε την ιστορία μας; Ένα όνομα, δύο τόποι: Επιβάτες και Νέοι Επιβάτες.
Ο Ιωάννης Κοριτσίδης, γραμματέας του συλλόγου «Επιβάτες στους Αιώνες» μας δίνει χρήσιμες ιστορικές λεπτομέρειες για την μαύρη επέτειο «Το 2023 γιορτάζουμε τα 110 χρόνια από την σφαγή των Επιβατιανών. Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος τιμάμε την μνήμη τους, αποδίδοντας στους θανόντες φόρο τιμής».
Μάλιστα ο κ. Κοριτσίδης μας αποκαλύπτει και για μία μακάβρια ανακάλυψη «διαβάζοντας το βιβλίο της κ. Παλαζή, Ένα όνομα, δύο τόποι: Επιβάτες και Νέοι Επιβάτες, είδα το όνομα Πολυχρονιάδου. Συνειδητοποίησα ότι πρόκειται για την γιαγιά μου. Ο Ιωάννης Κοριτσίδης ήταν δάσκαλος και είχε σχέσεις με τον Αθανάσιο Σουλιώτη και τον Ίωνα Δραγούμη Είχαν ιδρύσει την οργάνωση της Κωνσταντινούπολης και τον έκαναν παπά ώστε να μπορεί να κυκλοφορεί πιο εύκολα. Όταν οι Τούρκοι έμαθαν για την δράση του, έβαλαν φωτιά στο σπίτι του. Η γυναίκα του προσπάθησε να σώσει τα τέσσερα κορίτσια τους και έτσι έριξε στρώματα ώστε να πηδήξουν από το μπαλκόνι. Οι Τούρκοι όταν το αντιλήφθηκαν απομάκρυναν τα στρώματα, με αποτέλεσμα τα δύο κορίτσια να πέσουν στο κενό. Η μητέρα για να σώσει τα άλλα δύο κορίτσια από την φωτιά, τα έβαλε στην πλάτη της και πήδηξε στο κενό. Η μητέρα κατέληξε, ωστόσο τα κορίτσια επιβίωσαν και τα μεγάλωσε ο θείος τους». Καταλήγει, μάλιστα, ότι «αρκετοί νέοι ίσως να έχουν προγόνους που σκοτώθηκαν στο τραγικό αυτό συμβάν και να μην το γνωρίζουν. Για αυτό είναι σημαντικό να μελετάμε την ιστορία».
Μπορείς να διαβάσεις
Ένας δρόμος, μία πονεμένη ιστορία! (ΒΙΝΤΕΟ)
