Μουντιάλ 2022: Δεν μπορούν να περιμένουν, Αργεντινή, Γαλλία και ο λαός του… Μέσι!
Ο για πολλούς καλύτερος όλων των εποχών και δεδομένα “top” του… σήμερα και των εν ενεργεία, “Λίο” Μέσι, ρίχνει αυλαία στα Παγκόσμια Κύπελλα στα 35 του, θέλοντας στον τελικό την απόλυτη προσωπική καταξίωσή του από πλευράς τροπαίων και έμπρακτης αναγνώρισης.
Μαζί και οι πιστοί και αναρίθμητοι φαν του ανά την υφήλιο, ακόμα και μη υποστηρικτές της Αργεντινής, που τάσσονται ανοιχτά στο πλευρό του, θέλοντας να μπει σε ακόμα ένα πάνθεον. Να πατήσει σε μια ακόμα κορυφή.
Είναι ήδη μέλος στο “hall of fame”, με το σπαθί του, τη διαχρονικότητά του (σχεδόν 20 χρόνια στην πρώτη γραμμή), το προφίλ του, όσα κατέκτησε.
Αλλά κυρίως, την αξία, το ταλέντο, το στυλ και την απαράμιλλη φινέτσα του. Έφτασε να συγκρίνεται με Μαραντόνα και Πελέ, στο “ο καλύτερος ever”
και δεν είναι λίγοι αυτοί που θεωρούν οτι τους έχει ξεπεράσει. Αν την Κυριακή οδηγήσει την Αργεντινή στο ποδοσφαιρικό “Έβερεστ”, μετά το 1986, από το… χέρι του Θεού και το ανεξίτηλο σημάδι του μεγάλου Ντιέγκο Μαραντόνα, θα γίνουν ακόμα περισσότεροι αυτοί που θα το πιστέψουν.
Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΟΛΑΤΡΕΙΑΣ
Ίσως είναι ο πιο… προσωποκεντρικός τελικός των τελευταίων Μουντιάλ.
Πολλοί έγιναν Αργεντινή εξαιτίας του, όπως κάποτε έγιναν… Νάπολι για τον Μαραντόνα. Όλοι ασχολούνται πρώτα με το αν ο “κοντός”, ο “goat”
κλείσει την καριέρα του στα Μουντιάλ με το βαρύτιμο αυτό τρόπαιο ή χωρίς. Για πολλούς δεν αλλάζει τίποτα για τον σταρ της Παρί Σεν Ζερμέν, που “απογείωσε” και απογειώθηκε με τη Μπαρτσελόνα από το 2004 ως το 2021. Σε κάθε περίπτωση, δε του αξίζει να “φύγει” χωρίς αυτό. Πιο ώριμος από ποτέ, δείχνει. Σε καλή κατάσταση, δείχνει. Ηγετικά χαρακτηριστικά και προσωπικότητα, έχει ούτως ή άλλως, αλλά πρέπει να διαχειριστεί την πίεση και το βάρος στην πλάτη, από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, τις προσδοκίες ενός λαού και τη μοναδικότητα της ιστορικής συγκυρίας και στιγμής για τον ίδιο. Να γίνει “Μεσσίας”. Ωστόσο, το ποδόσφαιρο είναι ομαδικό σπορ, σε ένα 90λεπτο, 120λεπτο, ή και τα πέναλτι, όλα μπορούν να συμβούν. Ενίοτε είναι στιγμές, λάθη, τύχη, συγκυρίες.
ΟΙ “ΠΕΤΕΙΝΟΙ”-ΦΟΒΗΤΡΟ
Απέναντι στους Λατινοαμερικάνους, ωστόσο, δεν είναι… όποιος και όποιος. Είναι ο κάτοχος του τίτλου, που θέλει να τον υπερασπιστεί. Οι “τρικολόρ” διψούν για το “back to back”. Δεν έχουν λόγο να νιώθουν αουτσάιντερ στην προσπάθεια για το “repeat”.
Παρά τις απουσίες Μπενζεμά και Ενκουνκού, η Γαλλία έδειξε μεγάλη σταθερότητα, με ηγέτες τους Εμπαπέ, Ζιρού, Γκριεζμάν και άξιους συμπαραστάτες τους Ραμπιό, Τσουαμενί, Ντεμπελέ, Γιορίς, Ερναντέζ, Κονατέ κ.α. Μια ομάδα με πολύ ταλέντο, που άφησε εκτός πλην των Μαροκινών (2-0 στα
ημιτελικά) νωρίτερα την Πολωνία και την Αγγλία στα νοκ άουτ (στον όμιλο κέρδισε Αυστραλία και Δανία, χάνοντας από την Τυνησία), ενώ ενδιαφέρον παρουσιάζει και η κόντρα των Λιονέλ Σκαλόνι-Ντιντιέ Ντεσάμπ στους πάγκους. ΑΠΟ ΜΙΑ ΗΤΤΑ, ΑΠΟ ΔΥΟ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ Σύγκρουση δυο κόσμων, δυο μεγάλων ποδοσφαιρικών σχολών και απονομή ποδοσφαιρικής δικαιοσύνης, με βάση την εικόνα των ομάδων στο Μουντιάλ και ειδικά στα νοκ άουτ. Αμφότερες οι ομάδες συγκαταλέγονταν από την αρχή στα βασικά φαβορί για την “κούπα”, πολύ περισσότερο από τον αποκλεισμό-κάζο της Βραζιλίας από την Κροατία.
Ο τελικός στην κόψη του ξυραφιού και άπαντες τον περιμένουν με κομμένη την ανάσα. Σε τεντωμένο σχοινί, χωρίς ξεκάθαρο φαβορί και μάλλον στο περιβόητο… φίφτι-φίφτι.
Αργεντινή και Γαλλία προχώρησαν ως το τέρμα της διαδρομής, αφού υπερκέρασαν κάθε εμπόδιο που βρέθηκε στο διάβα τους και θα διεκδικήσει η κάθε μια την τρίτη κατάκτηση Παγκοσμίου Κυπέλλου στην ιστορία της (έχουν από δυο). Η “αλμπισελέστε” μάλιστα άρχισε με το… αριστερό, στο ματς με τη Σαουδική Αραβία, αλλά μετά… σοβαρεύτηκε, κερδίζοντας κατά σειρά Μεξικό, Πολωνία (για τον όμιλο), Αυστραλία, Ολλανδία, Κροατία στα νοκ άουτ.
Μετά την κατάκτηση του 1986, με το περιβόητο γκολ του Μαραντόνα με το χέρι, αλλά και τα “όργια” του Ντιέγκο κόντρα στους Άγγλους (σε ένα άλλο ιστορικό γκολ, σήμα κατατεθέν της αξίας του) στο Μεξικό, είχε δυο χαμένους τελικούς, το 1990 και το 2014, χάνοντας και τις δυο από τη Γερμανία. Πάντως, η παρέα των Άλβαρεζ, Ντε Πολ, Παρέδες, Εμιλιάνο Μαρτίνες, Οταμέντι, Λαουτάρο Μαρτίνες, Μολίνα, Ντι Μαρία, Κορέα, Ταλιαφίκο και Μακ Άλιστερ “πείθει” οτι διαθέτει το μομέντουμ και οτι δεν είναι μόνο ο… Μέσι. ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΕΝΟΣ ΚΥΚΛΟΥ…
Οι απανταχού ποδοσφαιρόφιλοι αδημονούν για το μεγάλο ραντεβού, της ερχόμενης Κυριακής, στις 17.00 ώρα Ελλάδος, όπου θα προκύψει το νέο “αφεντικό” στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό στερέωμα, ρίχνοντας αυλαία για ακόμα μια συναρπαστική διοργάνωση, με εκπλήξεις, μεγάλες απουσίες (όπως πάντα, εν προκειμένω η Ιταλία), ωραία ματς, νέους “ήρωες”, αλλά και…
αποχαιρετισμούς. Για σταρ σε “τελευταία παράσταση” πλην του Μέσι, όπως Κριστιάνο Ρονάλντο, Μόντριτς, Λεβαντόφσκι, Νόιερ, Καβάνι, Λουίς Σουάρες, Τιάγκο Σίλβα, Ντάνι Άλβες κ.α.
ΥΓ: Συγχαρητήρια στο Μαρόκο, που “απογείωσε” το ποδόσφαιρο της Αφρικής με μια επιτυχία σημείο-αναφοράς για το ίδιο (ειδικά αν βγει τρίτο στον μικρό τελικό του Σαββάτου με την Κροατία). Συγχαρητήρια και στον ηγετικό και “αθόρυβο” Λούκα Μόντριτς, αλλά και τον γκολκίπερ Λιβάκοβιτς, που “εκτόξευσε” την Κροατία. Τις δυο ομάδες-έκπληξη του Μουντιάλ, που έκαναν τις υπερβάσεις τους, “επαναστάσεις” με αιτία και έριξαν αρκετό κόσμο στον… κουβά.
