Η Παλίρροια, το Mama Bloom και τα 40 χρόνια «κακοδιαχείρισης» της δημόσιας περιουσίας

Διάρκεια ανάγνωσης: 7 λεπτά

Δύο Κοινοτάρχες, δύο Δήμαρχοι, δύο επιχειρήσεις και δεκάδες εκατομμύρια τζίρος: Η ιστορία ενός δημοτικού ακινήτου που αποτέλεσε ορόσημο για τους Νέους Επιβάτες – Οι αυθαιρεσίες, οι ιερές και ανίερες συμμαχίες, τα αντικρουόμενα συμφέροντα και η τακτική οπισθοχώρηση.

Από το 1985 έως και σήμερα, σε διάρκεια 38 χρόνων, τέσσερις αιρετοί και τοπικοί επιχειρηματίες, με «σημαία» το καλό του τόπου, «διασταύρωσαν τα ξίφη τους» με τρόπαιο ένα δημοτικό ακίνητο στην παραλία των Νέων Επιβατών. Από την «Παλίρροια» του 1997 στο «Mamabloom» του 2008, ένα κτήριο – φάντασμα «ρημάζει» στη φθορά του χρόνου με αλληλόχρεους λογαριασμούς που μέχρι και σήμερα δεν έχουν κλείσει.

«Fast track» διαδικασίες, άναρχη δόμηση και καταπατήσεις

Η μακρά και δυσοίωνη ιστορία ξεκινά το 1985 όταν ο τότε Κοινοτάρχης των Ν. Επιβατών, Φίλιππας Παλάζης, ορίζει δημοτικό ακίνητο επιφάνειας 579,20 τ.μ. επί της παραλιακής οδού Κουντουριώτου 119, ως χώρο αναψυκτήριου με σκοπό την οικονομική ενίσχυση του ταμείου της Κοινότητας.

Δεδομένου ότι η Κοινότητα εκείνη την περίοδο δεν είχε το απαραίτητο κεφάλαιο το οικόπεδο παρέμεινε αναξιοποίητο για μία δεκαετία όταν το 1997 ο επόμενος Πρόεδρος, Μανώλης Ζαχαριάδης, δημοπράτησε το ακίνητο με τον όρο ότι ο ανάδοχος θα ολοκλήρωνε την κατασκευή του αναψυκτήριου, θα το διαχειριζόταν και τα έξοδα θα συμψηφίζονταν στα ενοίκια.

Η εταιρία που αναλαμβάνει την κατασκευή του αναψυκτήριου φέρει την ονομασία «Παλίρροια ΕΠΕ» και επικεφαλής της είναι ο Βασίλης Τζιάνης. Το κτήριο χτίζεται μεγαλύτερο των προδιαγραφών, με την ανοχή του Ζαχαριάδη και πολύ γρήγορα κρίνεται αυθαίρετο.

Το κόστος της ανέγερσης έφτασε τα 76.433,61€ ενώ το αναψυκτήριο ξεκινά τη λειτουργία του το 1997 υπό τον διακριτό τίτλο «Παλίρροια». Εν τέλει δεν λειτουργεί μόνο ως αναψυκτήριο αλλά ως πολυχώρος.

Οι Νέοι Επιβάτες έρχονται γρήγορα στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, αυξάνεται ραγδαία ζήτηση ακινήτων και ως αποτέλεσμα έχει την οικονομική ανάπτυξη της περιοχής. Ανοίγουν ολοένα και περισσότερα καταστήματα και εν τέλει ο χώρος χαρακτηρίζεται «υψηλής επισκεψιμότητας».

Οι εκλογές, η νομιμοποίηση και το 1.000.000€ στην «τσέπη»

Ο Ζαχαριάδης συμπεριλαμβάνει την νομιμοποίηση του αυθαιρέτου στο προεκλογικό του πρόγραμμα πριν τις εκλογές του 1998. Τον πρόλαβαν, όμως, οι πολιτικές εξελίξεις, αφού δημιουργείται ο πρώην Δ. Θερμαϊκού και Δήμαρχος εκλέγεται ο Αντώνης Ματζάρης.

Η «κόντρα» Ματζάρη – Τζιάνη δεν αργεί να ξεκινήσει αφού ο Αντώνης Ματζάρης ως νέος Δήμαρχος Θερμαϊκού καλεί την Παλίρροια ΕΠΕ να πληρώσει τα έξοδα για την νομιμοποίηση του ακινήτου, παρόλο που ιδιοκτήτης στα χαρτιά ήταν ο Δήμος. Εν τέλει, ο Β. Τζιάνης ξόδεψε συνολικά 1.617.425,4€ για μία νομιμοποίηση που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ αφού ο Δήμος ποτέ δεν κατέθεσε τα απαραίτητα δικαιολογητικά στην Πολεοδομία και ποτέ δεν παρέλαβε το έργο.

Η διαμάχη πλέον μεταφέρεται και στα δικαστήρια με 28 κατηγορητήρια να συντάσσονται κατά του Β. Τζιάνη και όλα σχετίζονταν με την Παλίρροια. Οι ποινικές διώξεις εις βάρος της Παλίρροια ΕΠΕ συγκεντρωτικά ξεπερνούν τα 21 χρόνια φυλάκισης και τα 50.000€, ποινή που ο Β. Τζιάνης είτε έχει πληρώσει είτε έχει μετατρέψει σε παροχή κοινωφελούς εργασίας.

Η «ανομία» του Τζιάνη και το «λάδωμα» του Ματζάρη

Ο Α. Ματζάρης θα σχολιάσει στο #ethermaikos ότι «ο Βασίλης ενώ ήταν πολύ ευρηματικός και πολύ αποτελεσματικός στη δουλειά του δεν είχε γνώση της παραβατικότητας. Δεν γνώριζε αν κάποια πράγματα που έκανε ήταν σύννομα ή όχι».

Συγκεκριμένα, έκανε λόγο για παράνομη κατάληψη αμμουδιάς από την πλευρά της επιχείρησης, κάτι που το Λιμενικό εντόπισε και ζήτησε από τον Δήμο την επιβολή προστίμου, όπως και έγινε.

«Εμείς είχαμε βάλει ένα αρκετά μεγάλο πρόστιμο, γύρω στις 200.000. Αυτό το πρόστιμο το έβαζε ο Δήμος και από αυτό το ποσό, το 20% το έπαιρνε το Λιμεναρχείο. Εγώ το είχα βάλει αυτό το πρόστιμο γιατί πάντοτε γινόταν ένας συμβιβασμός. Δηλαδή ερχόταν αυτός που του βάζαμε το πρόστιμο, έκανε μία επαφή με τον Δήμο και ο Δήμος το μείωνε πάρα πολύ σε σημείο το ποσό να αναλογεί στο 10% του αρχικού ποσού. Είχε, δηλαδή, μία τέτοια δυνατότητα να δικαιολογήσει κάποια πράγματα.

Ο Βασίλης θεώρησε καλό εν αγνοία του δήμου, να προσφύγει στα δικαστήρια και τότε τα δικαστήρια του χρέωσε αυτά τα χρήματα σαν δημόσιο χρέος. Να σκεφτείς ότι ούτε ο Δήμος ούτε εγώ προσωπικά δεν το γνωρίζαμε, δεν συμμετείχαμε καν με δικηγόρο».

Από την άλλη, ο Β. Τζιάνης μιλώντας στο #ethermaikos θα κάνει λόγο για τη «μεγαλύτερη σύγχρονη αδικία του Δήμου μας». Σε ερώτηση γιατί συνέβησαν όλα αυτά απαντά: «Για διάφορους λόγους. Μερικοί είχαν προσωπικούς οικονομικούς λόγους», εξηγώντας ότι όσο υπήρχε ζήτηση για την ίδια την περιοχή αυξανόταν και η τιμή στο τετραγωνικό μέσο.
«Κάποιοι άλλοι νόμιζαν ότι θα κατέβω για δήμαρχος και θα πάρω τον Δήμο. Με πήγαν σε ένα δικαστήριο με ψευδομαρτυρίες υπαλλήλων που έλεγαν ότι ο χώρος δεν είναι οικοδομικό τετράγωνο αλλά χώρος πρασίνου και οι χώροι πρασίνου δεν προστατεύονταν εκείνη την εποχή από εμπορικές μισθώσεις. Ο Ματζάρης μου είχε προτείνει να μου δώσει 100.000€ για να φύγω από εκεί και να πάω αλλού να κάνω κάτι. Παραμύθια».

Η ιστορία της Παλίρροιας τελειώνει ακαριαία με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου της 25ης Φεβρουαρίου 2005, στο οποίο ορίζεται η έξωση της Παλίρροια ΕΠΕ από το οικόπεδο λόγω λήξης του χρόνου μίσθωσης του ακινήτου, ενώ παρουσιάζονται και οφειλές του μετέπειτα χρόνου, ύψους 15.000€. Η ιστορία πίσω από την ιστορία λέει ότι ο Β. Τζιάνης αιτήθηκε την παράταση της διαμονής της Παλίρροιας ΕΠΕ στο ακίνητο αλλά η Δημοτική Αρχή σε σχετική ερώτηση προς την Περιφέρεια αναφέρεται στο εν λόγω οικόπεδο ως άλσος, ισχυρισμός που οδήγησε τελικά στην εκκένωση της «Παλίρροιας».

Το κακό προηγούμενο των συσσωρευμένων χρεών

Με το πέρας της θητείας του Ματζάρη, τη διοίκηση ανέλαβε ο Γιάννης Αλεξανδρής (2006 – 2010), στη θητεία του οποίου νομιμοποιείται το αυθαίρετο και ανοίγει στο ίδιο κτήριο δημοτική επιχείρηση με το όνομα «Νέα Παλίρροια».

«Στο τέλος της εποχής αυτής και στην αρχή της δικής μου, αυτό το ακίνητο το διαχειριζόταν η Δημοτική Επιχείρηση, άρα ο δήμος είχε την δυνατότητα να βάζει υπαλλήλους και να το εκμεταλλεύεται, προφανώς. Αλλά δυστυχώς με δημοτικούς υπαλλήλους αυτά δεν μπορούν να λειτουργήσουν και καταλήξαμε να έχουμε ελλείμματα. Είναι λίγο δύσκολες αυτές οι ιδιωτικού τύπου επιχειρήσεις», θα σχολιάσει στο #ethermaikos ο κ. Αλεξανδρής. Η Δημοτική Επιχείρηση κλείνει έξι μήνες μετά με ζημία περίπου 200.000€.

Συνέχειες και ασυνέπειες

Μετά από αυτό, το κτίριο δημοπρατείται με έναν μόνο ενδιαφερόμενο, την εταιρεία «Σ. Μαρτινίδης & ΣΙΑ Ο.Ε», όπου το 2008 ανοίγει το Mama Bloom.

Το Mama Bloom αποκτά την δική του ιστορία, που καταλήγει σε συσσωρευμένα χρέη προς τον δήμο ύψους 67.027,40€ μέχρι το 2015. Από το 2013 ο Δήμος επιδιώκει συνεχώς την αποβολή της επιχείρησης από τη δημόσια περιουσία λόγω συσσωρευμένων χρεών, φτάνοντας στο 2023 όπου κατά τη διάρκεια της τελευταίας συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου, εγκρίθηκε ομόφωνα, για ακόμα μία φορά, η έξωση της εταιρίας.

Η περίπτωση του Mama Bloom εξελίχθηκε σε ένα διαρκές «ping – pong» εξωδίκων που ακόμα και σήμερα αποτελεί ένα μετέωρο θέμα, μία «μαύρη σελίδα» χωρίς να έχει μπει τελεία.

Διαβάστε το ρεπορτάζ του #ethermaikos εδώ.

*Πληροφορίες αντλήθηκαν από το αρχείο Παλάζη, το οποίο διέθεσε στο #ethermaikos η κόρη του Κοινοτάρχη, Μαριάνθη Παλάζη.
**Το φωτογραφικό υλικό διέθεσε στο #ethermaikos ο Βασίλης Τζιάνης.

Μπορείς να διαβάσεις:

Στον αέρα από σήμερα ο διαγωνισμός για 30.000 ”έξυπνα” υδρόμετρα