Εξεταστική Τεμπών: Η συγκλονιστική μαρτυρία του φοιτητή ΑΕΝ Μακεδονίας Ανδρέα Αλικανιώτη
«Σηκώθηκα γρήγορα γιατί καιγόμουν από τις λαμαρίνες. Η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική και τα τζάμια ραγισμένα», ανέφερε ο Ανδρέας Αλικανιώτης, ο οποίος έζησε τα γεγονότα, κατά τη συνεδρίαση της Εξεταστικής Επιτροπής για τη διερεύνηση του εγκλήματος των Τεμπών.
Πριν από έναν χρόνο περίπου, μετά το πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη, απόρροια της σύγκρουσης εμπορικής και επιβατικής αμαξοστοιχίας, πολλές ήταν οι προσωπικές ιστορίες ανθρώπων που βίωσαν την «κόλαση», οι οποίες είδαν το φως της δημοσιότητας.
Μία από αυτές ήταν και η ιστορία του Ανδρέα Αλικανιώτη, φοιτητή της Ακαδημίας Εμπορικού Ναυτικού Μακεδονίας, με έδρα τη Μηχανιώνα Θεσσαλονίκης.
Ο Ανδρέας ήταν μέσα στα άτομα που ταξίδευαν στην μοιραία αμαξοστοιχία. Ωστόσο, είχε την τύχη αρχικά να μην τραυματιστεί σοβαρά και έπειτα να έχει την ψυχραιμία να βγει από το βαγόνι του και να σώσει όσους περισσότερους ανθρώπους μπορεί.
Σύμφωνα με τον ίδιο, είχε καταφέρει να σώσει τουλάχιστον δέκα επιβάτες. Όπως είχε πει τότε στα μέσα, στο ίδιο τρένο βρισκόντουσαν 11 σπουδαστές της ΑΕΝ (6 πλοίαρχοι και 5 μηχανικοί), οι οποίοι βγήκαν καλά στην υγεία τους.
Σήμερα, ο Αν. Αλικανιώτης κατέθεσε στην Eξεταστική Eπιτροπή για τα Τέμπη. Σύμφωνα με την μαρτυρία του που μετέδωσε η ΕΡΤ, ο 21χρονος φοιτητής ανέφερε:
«Σηκώθηκα γρήγορα γιατί καιγόμουν από τις λαμαρίνες. Η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική και τα τζάμια ραγισμένα. Μαζί με ένα άλλο παιδί βγήκαμε έξω και πήραμε ανάσες, και ξεκίνησα να βοηθήσω άλλους που ήταν μέσα στο τρένο. Ίσως 50 άτομα να ήταν μέσα».
Περιγράφοντας τη μοιραία βραδιά, μέσα στο τρένο είπε: «Μιλούσα στο κινητό για να έρθουν να με πάρουν. Μόλις είχα γυρίσει από το κυλικείο και είχα καθίσει, μετά έγινε η πρόσκρουση. Έκλεισαν όλα τα φώτα, το μόνο φως που υπήρχε ήταν από τους σπινθήρες και τις φωτιές. Κάποιοι χρησιμοποιούσαν τον φακό των κινητών τους για να έχουν φως. Συνειδητοποιήσαμε πώς ήμασταν αναποδογυρισμένοι.
(…) Φως στο χώρο, υπήρχε μόνο από τη φωτιά. Κατά τις πρώτες μου κινήσεις, έσπευσα να δω σε τι κατάσταση βρίσκομαι – δεν λιποθύμησα, είχα τις αισθήσεις μου. Είδα πώς μπορώ να επιβιώσω και μετά να βοηθήσω άλλα άτομα.
(…) Χρειαζόταν να σκαρφαλώσεις στα παράθυρα για να βγεις έξω. Ορισμένοι τραυματιστήκαμε για να πεταχτούμε έξω από το τρένο».
Φωρογραφία: Γιάννης Παναγόπουλος/Eurokinissi
Μπορείς να διαβάσεις:
Ελλάδα: Η πρώτη ορθόδοξη χώρα που νομιμοποιεί τον γάμο ομόφυλων ζευγαριών
