Αντώνης Κανάκης: Μία μακρά επιτυχημένη πορεία με αφετηρία την Περαία
Σε μία εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη, ο Αντώνης Κανάκης επαναφέρει στην μνήμη του τα πρώτα του βήματα στο ραδιόφωνο, στα παιδικά του χρόνια και τις χαρούμενες οικογενειακές στιγμές, με έναν κοινό παρονομαστή: μία μακρά επιτυχημένη πορεία με αφετηρία την Περαία!
«Δεν ήρθα στην Αθήνα γιατί δεν ήθελα να είμαι στο επίκεντρο των πραγμάτων»
Το βράδυ της Πέμπτης 26/01 καλεσμένος στο Ενώπιος Ενωπίω με τον Νίκο Χατζηνικολάου ήταν ο απολαυστικός Αντώνης Κανάκης. Και εκεί που όλοι περιμέναμε να τον δούμε σε ζωντανή μετάδοση από το τιμημένο στούντιο του Ράδιο Αρβύλα, έγινε η μεγάλη ανατροπή. Τον βρήκαμε, στην πραγματικότητα ενώπιος ενωπίω, στο στούντιο του ANT1.
Με μπόλικες αναδρομές στην μακρά πορεία του Αντώνη στην τηλεόραση. Η συζήτηση δεν μπορούσε να ξεκινήσει από κάπου αλλού πέρα από την ερώτηση που καίει εδώ και δεκαετίες πολλούς στον κόσμο της τηλεόρασης. Aυτή δεν είναι άλλη από το «Γιατί δεν ήρθες στην Αθήνα αφού ήθελες να ασχοληθείς με την τηλεόραση;». O Α. Κανάκης απαντά: «Εκτός από το ότι η Θεσσαλονίκη είναι ήταν η πόλη μου και την αγαπούσα, από πολύ μικρός δεν ήθελα να βρίσκομαι στο επίκεντρο των πραγμάτων. Ήθελα να έχω μία απόσταση, γεωγραφική και ουσιαστική. Αυτά τα 504 χλμ. Για μένα είναι πάρα πολύ σημαντικά».
Και όταν ποια έδωσε την απάντηση που μίλησε στις ψυχές όλων μας «Γιατί στην Θεσσαλονίκη δεν έχουμε ρεύμα;». Στην συνέχεια περιέγραψε το πως ξεκίνησε τον πειρατικό σταθμό του «12 Ώρες στην Θεσσαλονίκη» στο μπάνιο του σπιτιού του, στην Περαία σε ηλικία μόλις 12 ετών!
“Η πρώτη μου απόπειρα ήταν στην Περαία με ένα μικρό πομπουδάκι τρανζιστορικό το οποίο ήταν αστείο. Εγώ έβαλα μία κεραία επάνω, λατρεύω το καλοκαίρι, λατρεύω τον ήλιο. Εκείνη την περίοδο ήμουν στο υπόγειο. Ένα υπόγειο που είναι σαν σε θρίλερ, στο σπίτι μας στην Περαία. Δεν με είδε ο ήλιος, ήμουν όλη την ημέρα εκεί με ένα πλακέ κασετοφωνάκι το οποίο για να μιλήσεις πατούσες το rec. Και είχα λοιπόν αυτόν τον πομπό και θυμάμαι έλεγα στον μπαμπά μου «ρε μπαμπά πήγαινε να δεις, ακουγόμαστε πουθενά;». Πήγαινε ο καημένος ο μπαμπάς μου, έπαιρνε το αμάξι, γυρνούσε και μου έλεγε «τι να σου πω ρε Αντώνη 100μέτρα πάω από την μία χάνεται. 100μέτρα πάω από την άλλη πάλι χάνεται. Οπότε πρέπει να είχα 3 ακροατές στο ξεκίνημα.”
Κάθε αρχή και δύσκολη, λένε, αλλά κάποιοι άνθρωποι δεν τα βάζουν ποτέ κάτω, και έτσι μετά από μια μεγάλη διαδρομή πίσω από τα μικρόφωνα, μέσα σε στούντιο, μπρος και πίσω από τις κάμερες ο Αντώνης ακόμα και σήμερα βρίσκει την ηρεμία του στην Περαία!
Μπορείς να διαβάσεις:
Κάμπινγκ Αγίας Τριάδας: Το «μέσο» του Ματζάρη και ο τουρισμός που θέλουμε
