Κάμπινγκ Αγίας Τριάδας: Το «μέσο» του Ματζάρη και ο τουρισμός που θέλουμε

Διάρκεια ανάγνωσης: 5 λεπτά

Το μεσημέρι της Τετάρτης η αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου «κόχλαζε». Όχι από κόσμο, μιας και έλειπαν αρκετοί δημοτικοί σύμβουλοι και οι παρουσία των πολιτών ήταν ελάχιστη. Αλλά από πάθος και επιχειρήματα. Το διακύβευμα μεγάλο, το μέλλον της έκτασης του πρώην κάμπινκγ Αγίας Τριάδας. Και κατ’ επέκτασιν το μέλλον της τουριστικής ταυτότητας του Δήμου Θερμαϊκού.

Με οριακή πλειοψηφία, λοιπόν, το Δ.Σ. γνωμοδότησε θετικά στα επικείμενα σχέδια για την αξιοποίηση αυτού του «φιλέτου». Μπορείτε να διαβάσετε τη μελέτη στο εμπεριστατωμένο ρεπορτάζ μας, αλλά και να ξαναδείτε τη συνεδρίαση του Δ.Σ. όπως την καλύψαμε live.

Η χρυσή εποχή του κάμπινγκ και η παρακμή

Τη στιγμή λοιπόν που Διοίκηση και αντιπολίτευση ξιφουλκούσαν επί της μελέτης, ένας αγαπητός φίλος μου, που πρόλαβε τη χρυσή εποχή του κάμπινγκ, αναπολούσε εκείνα τα χρόνια. «Τις δεκαετίες του ‘60 και του ’70 η περιοχή ζούσε στιγμές δόξας με χιλιάδες κόσμου να κατακλύζουν τις ακτές μας. Στις αρχές του ’80, όμως, αυτό σταμάτησε». Για ποιο λόγο, τον ρωτώ. «Πολύ απλά η μόλυνση του Θερμαϊκού εκείνα τα χρόνια» μου απάντησε. Σίγουρα, είναι ένας λόγος, αλλά θεωρώ πως η εξόρμηση των Θεσσαλονικέων στα παρθένα εδάφη της Χαλκιδικής, ως άλλοι πιονέροι, συντέλεσε στη παρακμή. Ο συνομιλητής μου έγνεψε καταφατικά…

Τακτικισμοί και διαξιφισμοί

Οι φωνές μέσα από την αίθουσα με επανέφεραν στο παρόν. «Γιατί Πρόεδρε συμφώνησες να γίνει η συνεδρίαση στις 12 το μεσημέρι, και όχι το απόγευμα όπως γίνεται πάντα;» ρωτούσαν Μαυρομάτης και Τζέκος. Η απάντηση της Διοίκησης μάλλον δεν κρίνεται ικανοποιητική. Θα μπορούσε για ένα τόσο σοβαρό θέμα η υπάλληλος της Τεχνικής Υπηρεσίας του Δήμου να συμμετείχε σε απογευματινή συνεδρίαση, όπως γίνεται και με άλλους υπαλλήλους που βρίσκονται στις συνεδριάσεις.  Η προσωπική μου αίσθηση για αυτό το θέμα είναι πως έγινε προφανώς για λόγους τακτικής από την πλευρά του Δημάρχου. Ίσως όχι τόσο για την αντιπολίτευση, αλλά για τους πολίτες που ενδεχομένως θα συγκεντρώνονταν για διαμαρτυρία. Όπως φάνηκε πάντως, οι πολίτες που εμφανίστηκαν ήταν μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού.

Και αυτό είναι λυπηρό, γιατί και το απόγευμα να γίνονταν η συνεδρίαση μάλλον δεν θα άλλαζε η εικόνα. Πρέπει να το παραδεχτούμε πως η πλειοψηφία του κόσμου δεν μοιάζει να ενδιαφέρεται για τα κοινά. Ίσως έχει άλλα πιο σοβαρά πράγματα στο κεφάλι του όπως η αύξηση των τιμών και ο πληθωρισμός. Ίσως να θεωρεί πως τίποτα δεν θα γίνει παρά τα όσα εξαγγέλλονται. Αν λάβουμε υπόψιν τα παραδείγματα του μετρό Θεσσαλονίκης και πολλών άλλων έργων που δεν ολοκληρώνονται ποτέ, δεν θα τους αδικήσω. Ίσως πάλι, ως σιωπηλή πλειοψηφία να συμφωνεί με τη συγκεκριμένη αξιοποίηση.

Τι τουρισμό θέλουμε;

Μετά λοιπόν από σχεδόν τέσσερις ώρες έντασης και επιχειρημάτων φτάσαμε στο δια ταύτα. Κατασκευή ξενοδοχειακής μονάδας (πέντε αστέρων) και τουριστικών κατοικιών μαζί με πράσινους χώρους και ένα σχολείο. Πρώτα όμως, μάθαμε από τον Δημήτρη Καπλάνη (αυτός που κέρδισε το φλουρί), πως ο Αντώνης Ματζάρης έβαλε «μέσο» για να χαρακτηριστεί ο Δήμος μας ως τουριστικός. Και τέλος ήρθε η διατράνωση του Μαυρομάτη πως αν γίνει δήμαρχος θα ανατρέψει την απόφαση με κάθε μέσο.

Σε όλα αυτά ποιο είναι το ζητούμενο; Μα φυσικά τι τουρισμό θέλουμε. Σε ένα σωστό σχεδιασμό θα προϋπήρχε μια μελέτη που θα περιέγραφε την υπάρχουσα κατάσταση. Ποιοι είναι δηλαδή, αυτοί που μας επισκέπτονται; Οι Θεσσαλονικείς που θα έρθουν για το μπάνιο τους ή το τσιπουράκι τους και θα κάτσουν μισή μέρα. Και οι Βαλκάνιοι (μέχρι πέρσι και Ρώσοι) που θα έρθουν με το αυτοκίνητο τους και θα μείνουν κάποιες μέρες για τις διακοπές τους. Όλοι αυτοί τι εισόδημα έχουν και κυρίως πόσα χρήματα αφήνουν στο τόπο μας; Μάλλον λίγα. Θα βοηθήσει άραγε η κατασκευή ενός πεντάστερου ξενοδοχείου να προσελκύσει τουρίστες υψηλότερων εισοδημάτων; Αν κρίνουμε από το παράδειγμα της επένδυσης του Santa, πολύ δύσκολο.

Επίσης βοηθούν οι υπάρχουσες υποδομές να φιλοξενήσει ένα τέτοιο εγχείρημα; Με το δρόμο-καρμανιόλα Θεσσαλονίκης-Μηχανιώνας και με το παλαιωμένο δίκτυο ύδρευσης που κάθε καλοκαίρι δεινοπαθεί, θα επιβαρυνθεί έτι περισσότερο η κατάσταση. Επίσης τι δραστηριότητες προσφέρουμε στον τουρίστα, χωρίς να χρειαστεί να κατεβεί στη Θεσσαλονίκη; Μάλλον τίποτα. Μήπως λοιπόν, μετά από 10-15 χρόνια θα έχουμε τα κουφάρια των κτιρίων, όπως συμβαίνει με το Ξενία στη Περαία, και θα συζητάμε τότε πάλι για εγκατάλειψη μπλέκοντας σε ένα φαύλο κύκλο;

Αγία Τριάδα και Costa Navarino

Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Δεν μπορούμε να συγκριθούμε ούτε με την Χαλκιδική αλλά ούτε με το Costa Navarino, που αναφέρθηκε κάποια στιγμή στη συνεδρίαση. Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά, όπως τη δημιουργία των κατάλληλων υποδομών, την ανάπτυξη αθλητικών και πολιτιστικών δραστηριοτήτων για κάθε ηλικία κ.α. Συγκεκριμένα, για το κάμπινγκ Αγίας Τριάδας, περισσότερο συμβατό θα μου φαινόταν το μοντέλο αξιοποίησης της πλαζ Αρετσούς. Με σύγχρονο αναψυκτήριο, θερινό σινεμά και ποικίλες εκδηλώσεις.

Αντί να κυνηγάμε λοιπόν το ανέφικτο, ας βάλουμε κάτω τα δεδομένα και να προσαρμοστούμε σε αυτό που μας ταιριάζει καλύτερα.

Μετά τιμής, Σ.Β.

Μπορείς να διαβάσεις:

Τσαμασλής για κάμπινγκ Αγίας Τριάδας: Δεν κάνουμε πίσω, λέμε ναι στην ανάπτυξη