«Όσα δεν πρόλαβες» – Το συγκινητικό τραγούδι για τα Τέμπτη από μαθητές του Δ. Θερμαϊκού
Μαθητές του Δήμου Θερμαϊκού έγραψαν τραγούδι αφιερωμένο στα αδικοχαμένα θύματα του σιδηροδρομικού δυστυχήματος των Τεμπών.
Οι μαθητές Mάλλου Κατερίνα, Παπαχαρίση Μαριτίνα και Γρηγοριάδης Οδυσσέας σε συνεργασία με τον καθηγητή πληροφορικής Ζόπτση Ευάγγελο ηχογράφησαν ένα τραγούδι με τίτλο «Όσα δεν πρόλαβες» για τα αδικοχαμένα θύματα του σιδηροδρομικού δυστυχήματος των Τεμπών.
Η μουσική είναι δανεισμένη από την μελοποίηση που έκανε ο Μίλτος Πασχαλίδης στο ποίημα «Στην χώρα των Αθώων» του Μάνου Ελευθερίου.
Το τραγούδι των μαθητών για τα Τέμπη:
Παρακάτω οι στίχοι του τραγουδιού:
«Όσα δεν πρόλαβες»
«Το τρένο φεύγει απόψε για την Κατερίνη «μανά όταν φτάσω, θα μιλήσουμε ξανά»,
με αυτά τα λόγια πλέον θα σε θυμάται εκείνη, όταν στις 11 την ώρα θα κοιτά
γυναίκες στέκουν στη γωνιά με ασετιλίνη και σου υφαίνει η μοίρα ολόλευκα φτερά.
Δίπλα σου κάθονται ανύποπτοι αγγέλοι, χαμογελάς σαν ένας άγγελος και εσύ
πέφτει ο ήλιος το φεγγάρι ανατέλλει, τρία σκαλιά ο ουρανός από την γη.
Ποιος να μιλήσει τι να πει και πώς να κλάψει; μέσα στην νύχτα η σιωπή γίνεται λάμψη…
Όσα δεν πρόλαβες να ακούσεις και να ζήσεις, όσα δεν μπόρεσες να πεις και να σου πουν,
γίναν αγάλματα και ονείρων συναντήσεις για αυτούς που έμειναν να σε αναζητούν
πόσο θα ήθελαν λίγο πριν τους αφήσεις, να σου τα δείξουν, να τα νιώσεις, να στα πουν.
Να σε αγγίξουν τα μαλλιά σου να χαϊδέψουν, τον έρωτά τους να σου εξομολογηθούν
με τα παιχνίδια σου να έρθουν και να παίξουν, με αυτά που θα έκανες να κλαιν και να γελούν.
Και εσύ με ζήλο και χαρά να τους μιλούσες, γι’ αυτά που αγάπησες και εκείνα που μισούσες.
Και όλοι αυτοί που έχουν την μοίρα σου ορίσει, προβάρουν δάκρυα όταν στα μάτια σε κοιτούν
Κλέψαν νερό από της νιότης σου τη βρύση, μια μάσκα φόρεσαν και κάνουν πως θρηνούν.
Πέσαν οι «σκύλοι» την αλήθεια να «πουλήσουν», και το χαμό σου ως θυσία να βαφτίσουν.
Και όλοι εμείς που έχουμε πίσω μείνει τώρα, πάλι το ίδιο έργο ζούμε ως θεατές
των λαοπλάνων Δαναών τα ύπουλα δώρα, θέλουν στα στόματα να πνίξουν τις φωνές.
Ήρθε η ώρα και είναι τώρα η σειρά μας, με την φωνή να δείξουμε το ανάστημά μας.
Είναι βαρύς αυτής της άνοιξης ο αγέρας, φωτίζει ο ήλιος μα δεν είναι λαμπερός
σα σκοτεινό μοιάζει το φως να ναι της μέρας και αυτός κόμπος στο λαιμό σου ο βουβός.
Μία κραυγή έχει γενεί που δυναμώνει, σου λέει «πολέμα ότι σε τρώει και σε σκοτώνει».
Μία κραυγή έχει γενεί που δυναμώνει, σου λέει «πολέμα ότι σε τρώει και σε σκοτώνει».
9-3-2023
Μπορείς να διαβάσεις:
«Ποτέ ξανά» – Συγκλονίζουν οι μαθητές του 2ου ΓΕΛ Θερμαϊκού για τα Τέμπη
